به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وزارت دادگستری، محمود عباسی معاون حقوق بشر و امور بین‏الملل وزیر دادگستری، در سومین کنگره بین‏المللی شهدای جهان اسلام که در سالن همایش‏های باغ موزه دفاع مقدس و ترویج فرهنگ مقاومت برگزار شد، در زمینه حمایت از حقوق کودکان در پرتو آموزه‏های حقوق بین‏الملل بشردوستانه به ایراد سخنرانی پرداخت.
وی در ابتدا با گرامی داشت یاد و خاطره شهدای گرانقدر انقلاب اسلامی و امام شهیدان گفت: همانگونه که مقام معظم رهبری فرمودند در مسأله شهادت، آنچه که اهمیت بسیار دارد این است که یک انسان به برکت گذشت و فداکاری، خود را به صف انسان‏های برگزیده ملحق می‏کند. خداوند اجر شهدا را در آخرت به صورت کامل عطا می‏کند و عزت امروز اسلام و مسلمین، ثمره خون شهدای عزیز و پاداش دنیایی، آنان است.
به برکت عزت حاصل از خون پاک شهدا و مجاهدت رزمندگان، آزادگان و جانبازان هیچ نیرویی نمی‏تواند بنای مستحکم نظام اسلامی را تهدید کند. ملت ایران از آغاز انقلاب تاکنون در مقابل تمامی توطئه‏های دشمنان اسلام، مقاوم، مستحکم و پیروز ایستاده است و دشمن نیز بارها به شکست خود و قدرت و قوت اسلام و نظام اسلامی اعتراف کرده است.
وی در ادامه سخنان خود تأکید کرد: «رژیم کودک‏کش» به‏عنوان بخش مهمی از ادبیات سیاسی مقام معظم رهبری که واقعیت تلخ و مهمی را به اذهان متبادر می‏کند، همزمان با حملات رژیم اشغالگر قدس علیه نوار غزه مورد تأکید بیشتری قرار گرفت. این در حالی بود که ایشان در سال 1391 نیز در سخنرانی خود از این اصطلاح استفاده کرده بودند. اقدامات ضدبشری صهیونیست‏ها به‏ویژه کشتن کودکان فلسطینی در حالی است که بیشترین تلفات از غیرنظامیان فلسطینی را کودکان و زنان تشکیل می‏دادند و همچنین طبق منابع خبری 80 درصد از کودکانی که هدف حملات رژیم اشغالگر قدس قرار گرفته‏اند، با معلولیت دائمی مواجه هستند.
ورود اصطلاح مقام معظم رهبری بر «کودک‏کشی» اسرائیل، اقدامات این رژیم در حیطه نقض حقوق بشر در عرصه بین‏الملل را بیش از پیش مورد تأکید قرار داد و موجب شد تا پدافند دیپلماتیک قابل قبولی در مقابل سیاست «دفاع از خود» اسرائیل که در جنگ دنبال می‏کرد، شکل بگیرد.
در همین راستا بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد، در یکی از واکنش‏های خود به اقدامات اسرائیل در برابر کودکان فلسطینی اظهار داشت: «هیچ چیز شرم‏آور از حمله به کودکانی که در خواب هستند، نیست.» و سازمان ملل متحد درباره کشتار کودکان از سوی نظامیان توسط رژیم صهیونیستی هشدار داد.
اولاند رئیس جمهور فرانسه نیز که در روزهای آغازین جنگ با اسرائیل اعلام همبستگی کرده و «حفظ امنیت شهروندان اسرائیل» را توجیه قابل قبولی برای حملات اسرائیل می‏دانست، کشتار اسرائیل در نوار غزه به ویژه کودکان را «قتل عام» توصیف کرد و خواستار اقدام برای پایان خشونت‏ها شد. لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه یکی از سنگین‏ترین محکومیت‏ها علیه اسرائیل را مطرح کرد و با اشاره به اسرائیل گفت که نگرانی‏های امنیتی نمی‏تواند «قصابی غیرنظامیان» را توجیه کند. وی افزود: «حق امنیت برای اسرائیل یک موضوع کلی است اما این حق نمی‏تواند کشتار کودکان و قصابی غیرنظامیان را توجیه کند.»
تأثیرات فوق نشان می‏دهد که ادبیات سیاسی مقام معظم در جنگ صهیونیست‏ها علیه نوار غزه و بازتاب گسترده بین‏المللی آن، توانسته است یکی از ضربه‏های مهم را به اسرائیل وارد کرده و به‏عنوان یک پدافند مهم در مقابل سیاست دروغین اسرائیل در توجیه حملات وحشیانه خود به نوار غزه عمل کند.
عباسی با اشاره به حمایت از کودکان مخاصمات مسلحانه تأکید کرد: هرچند جنگ‏ها، به‏طور طبیعی با خود زیان‏‎های مادی، انسانی، اخلاقی و فرهنگی فراوانی بار می‏آورند و بی‏تردید همه حقوق کودکان را هدف قرار می‏دهد؛ حقوقی مانند حق بر حیات، حق بودن با خانواده و اجتماع، حق بر بهداشت، حق پیشرفت و تحصیل، حق بی‏طرف ماندن و تحت حمایت بودن. میزان تلفات غیرنظامیان را در جنگ‏های کنونی، نود درصد برآورد می‏کنند. بنابر آمار «یونیسف»، در دهه گذشته حدود دو میلیون کودک در اثر جنگ کشته شده‏اند و سه برابر آن یعنی شش میلیون نفر در اثر جراحت‏های وارده کاملاً ناتوان شده یا آسیب جدی دیده‏اند و حدود یک میلیون از آنان خانواده خود را از دست داده‏اند. هشت الی ده هزار کودک در اثر انفجار مین‏های زمینی کشته شده و یا نقص عضو شده‏اند. نزدیک سیصد هزار کودک زیر هجده سال از پسر و دختر در سی درگیری موجود در مناطق مختلف جهان، به‏عنوان سرباز به‏کار گرفته می‏شوند و از آنان به‏عنوان رزمنده، پیک، گزارشگر، باربر، آشپز و ارائه خدمات جنسی بهره‏کشی می‏کنند.
اسناد متعددی در حقوق بین‏الملل از حقوق کودکان در مخاصمات مسلحانه حمایت کرده است. این اسناد را می‏توان در دو حوزه حقوق بین‏الملل بشردوستانه و حقوق بین‏الملل بشر، معرفی نمود.
در زمینه حقوق بین‏الملل بشردوستانه، کنوانسیون‏های چهارگانه 1949 ژنو و دو پروتکل الحاقی 1977م آن، در موارد متعدد از کودکان حمایت کرده‏اند. این حمایت‏ها را می‏توان در حمایت عام و خاص طبقه‏بندی کرد.
حقوق بشردوستانه حقوق حمایتی است و «حمایت»، قلب این شاخه از حقوق است. مقصود از حمایت عام آن است که افراد بدون توجه به خصوصیات فردی، شغلی، جنسی و نژادی و مذهبی از همه فعالیت‏های بشردوستانه‏ای که به‏منظور حفاظت از جمعیت‏های غیرنظامی به‏عمل می‏آید، برخوردار گردند. کودکان در معاهدات حقوق بشردوستانه، افزون بر آن که اصولاً غیرنظامی‏اند و نباید به آنان تعرض شود، به دلیل آسیب‏پذیر بودن از حمایت برخوردارند. آنان به تصریح پروتکل ، باید مورد احترام خاص قرار گیرند و در برابر هرگونه حمله، محترمانه حمایت شوند.
هدف حمایت خاص از کودکان، حفظ آنان در برابر هرگونه زیان‏های روحی و جسمی است. بر همین اساس، اسناد حقوق بشردوستانه علاوه بر حمایت از شخص کودک، از مادران آنان نیز حمایت کرده است. کودکان زیر سن پانزده سال، زنان باردار و مادران کودکان زیر هفت سال، از هرگونه رفتار ممتاز برخوردارند. چنانچه کودکان زیر پانزده سال، به‏طور مستقیم در مخاصمات شرکت کنند و در اختیار طرف دیگر قرار گیرند، خواه اسیر جنگی باشند یا خیر، از حمایت خاص برخوردارند.
مطابق بندهای چهارگانه ماده 38 کنوانسیون حقوق کودک، دولت‏ها باید قواعد حقوق بشردوستانه را درباره کودکان رعایت نمایند و همه اقدامات ممکن را در جهت مشارکت نکردن مستقیم کودکان زیر پانزده سال در مخاصمات به‏عمل آورند و در سنین پانزده تا هجده سال، اولویت را برای سن بالاتر در نظر گیرند و نیز همه کارهای لازم را در مراقبت از کودکانی که از مناقشات مسلحانه آسیب می‏بینند، به‏عمل آورند. همچنین، مطابق ماده 39 دولت‏ها متعهدند در بازپروری سریع کودکان قربانی، از جمله قربانیان مخاصمات مسلحانه، تسریع نمایند.
همچنین، ماده 8 اساس‏نامه دیوان کیفری بین‏الملی، به‏کارگیری کودکان زیر پانزده سال در جنگ‏های بین‏المللی یا داخلی و یا به‏کارگیری آنان توسط گروه‏های مسلح غیردولتی، حملات عمدی به بیمارستان‏ها و مدارس، تجاوز جنسی و دیگر خشونت‏های جنسی علیه کودکان را جنایت جنگی دانسته است و برای رسیدگی به اینگونه جرایم صلاحیت دارد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد از سال 1999م تا 2005م در شش قطعنامه خود از تأثیر زیان‏بار مناقشات مسلحانه بر کودکان و پی‏آمدهای درازمدت آن بر توسعه، صلح و امنیت بین‏المللی، تا ضرورت برداشتن گام‏های بیشتر در این باره و تهیه گزارش و نظارت تأکید کرده است.